poezja

Papier oszalał w II LO. Utwory młodych twórców w wyjątkowej książce

120 stron. Ponad setka wierszy i opowiadań. 24 twórców. I 30 lat, bo właśnie tyle skończyło w ubiegłym roku II LO, popularnie zwane „Guzikówką”. Tak w liczbach prezentuje się „Papier, który oszalał”, tomik wypełniony twórczością wielu roczników licealistów.

- Do wydania twórczości absolwentów i uczniów skłoniła mnie typowa dla każdego chęć zatrzymania tego, co przemija – mówi Renata Pernal, nauczycielka języka polskiego. - Sięgamy po aparat fotograficzny czy kamerę, aby uwiecznić ważne wydarzenia; piszemy pamiętniki, aby udokumentować swoje przeżycia czy refleksje. Obserwując, jak „piszący” uczniowie pojawiają się w mojej Szkole i ją opuszczają, zatęskniłam po prostu, aby zatrzymać to, co jest możliwe.

Wybrała te teksty, które w oryginalny sposób podejmują popularny temat, wyróżniają się delikatnością czy żywiołowością. - Ich problematyka jest naprawdę bardzo różna: krytyczne spojrzenie na świat i ludzi wzbogacone ciekawą, często, niestety smutną refleksją, próba odpowiedzi na pytania o ludzki los, miłość, ale też wspomnienia, rodziców; po wyjątkowe teksty, których temat trudno określić, bo sięgają po surrealistyczne wizje i ich sens rodzi się na styku znaczeń słów. Dodaje, że niektóre utwory „przepaja swoista delikatność”, inne są realizacją ciekawych „pomysłów na wiersz”.

Paweł Kusiak Mają głos mam nóż na widnokręgu miasto toczy swój kamień. na nasypach kolejowych obrodził sezon na ryby więdnące w oczach. mam ciszę na liniach pod wiatrem – ten portret otwarty na dzieci o głowach spiętych obręczami róż i odpadów medycznych. więc chroń od piorunów wysoki na orbitach i kometach przechylanej wódki – kiedyś śpiewały. mam ikrę pod powiekami oszronioną

 

W książce dominują nazwiska autorów sprzed kilku lat. - Dotarłam także do reprezentantów wcześniejszych roczników, chociaż było to trudniejsze – opisuje Renata Pernal. - Do niektórych nie udało się dotrzeć lub już nie piszą a dawne teksty po prostu nie istnieją. Podkreśla, że nie wszyscy autorzy chodzili do klas humanistycznych. W „Papierze...” swoje miejsce znalazła twórczość m.in. dzisiejszej studentki medycyny czy byłej uczennicy klasy matematycznej.

- Szkoła to oczywiście nauka, ale też sztuka, która trafiła na odpowiednio ważne miejsce – stwierdza Paweł Kusiak, absolwent „Dwójki” i autor kilku utworów, które ukazały się w tomiku. - Było mi miło móc wystąpić w książce z okazji 30-lecia szkoły, która bardzo na mnie wpłynęła.

Wiktor Panaś, uczeń drugiej klasy nie ukrywa zaskoczenia, że mieszkańcy Krosna interesują się poezją. Jego teksty również znalazły się w zbiorku. - Moi rówieśnicy chętnie czytają moje utwory, komentują i dzielą się nimi. Mnóstwo osób, widząc, jak dobrze twórczość poetycka przyjmuje się w II LO, wyłoniły się z cienia wraz ze swoimi wierszami.

Wiktor Panaś Liczby Obliczyłem Że nie mam liczb w portfelu Szesnaście lat życia na karku Za dwa lata osiemnaście A dokładniej za pięćset dwadzieścia cztery dni Czyli dwadzieścia zgonów Dziesięć wierszy I pięć prostytutek Po pięć dych To chyba kwadrat Mam dwadzieścia procent Szans na zdanie testu Na czterdzieści procent Jestem wart osiem złotych za godzinę Albo za darmo Gdy zeruję pół życia Jedynie Ciebie kocham na sto procent I więcej Tydzień temu dzisiaj i jutro Na zawsze W idealnej proporcji Jak okręgi o wspólnym sercu Nie musiałem tego liczyć

- Kiedy pani Pernal zaproponowała mi, żeby w zbiorku znalazły się także moje utwory, poczułam radość, ale pojawiła się też nutka niedowierzania – wspomina Małgorzata Niemczyk, absolwentka II LO. - Gratuluję jej pomysłu na wydanie takiego tomiku i szczerze ją podziwiam, że po tylu latach pracy jako nauczyciel nadal ma w sobie zapał do zarażania innych swoją pasją.

 

Renata Pernal spodziewa się, że w murach szkoły będą pojawiać się kolejni młodzi twórcy. Czy w związku z tym w przyszłości wyda kolejny tomik? - Nieśmiało o tym marzę. Problemem, jak zwykle, są koszty takiego przedsięwzięcia. Na szczęście znalazłam sponsorów, którzy finansowo wsparli projekt.

Bernard Chrunik Pod(s)tęp będąc kurą dobrze jest przebywać przy sowie dumnie siedzącej na gałęzi drzewa – na tronie swojego nocnego królestwa próbując ją naśladować siedząc na końcu spróchniałej sztachety żaden z tego realny profit (jedynie możliwość otrzymania ciosu łamiącego skrzydło) przebywając przy sowie cicho i uważnie nawet kura może nauczyć się odwracać głowę do tyłu a pióra zawsze można wymienić

Pomysłodawczyni wydania tomiku cieszy się, że spotkał się z dużym zainteresowaniem uczniów, znajomych autorów tekstów i tych, którzy czują się związani ze szkołą. Pierwszy nakład rozszedł się w błyskawicznym tempie, jednak planowany jest dodruk.

Zaloguj się, aby komentować:

Zaloguj

LUB

Zaloguj przez Facebook

Rejestracja

Nie pamiętam hasła