Piec kaflowy - kiedyś niezbędny element we wnętrzach dworów, pałaców, mieszczańskich kamienic, a także budynków użyteczności publicznej. Do połowy XX wieku był jednym z podstawowych urządzeń grzewczych - wyparty został dopiero przez systemy centralnego ogrzewania.
Pierwotnie kaflowe piece były dość ekskluzywne ze względu na wysoką cenę. Najdroższym elementem pieca były ceramiczne kafle – gładkie bądź reliefowe, którymi obkładano wewnętrzny słup z szamotowej cegły. Oprócz swojej podstawowej, utylitarnej funkcji, bogato zdobiony piec stał się również elementem dekoracyjnym, często prawdziwym dziełem sztuki ożywiającym wnętrze.
O historii pieców kaflowych w budynku przy ulicy Portiusa 4 (obecnej siedzibie BWA) opowie Zdzisław Gil – Kierownik Działu Konserwacji Muzeum Podkarpackiego, wieloletni konserwator zabytków, regionalista i zabytkoznawca.
