Piąty, ostatni pokaz w ramach 7. Ogólnopolskiego Festiwalu Animacji - O!PLA składa się z dwóch części:
Zaprezentowanych zostanie 8 filmów o łącznym czasie trwania 7'. Przed nimi pokaz 5-minutowego filmu „Tosia – kura uratowana z fermy” przygotowanego przez Stowarzyszenie Otwarte Klatki.
Fraszka o chmurach…
Michał Socha (rocznik 1981) jest absolwentem Wydziału Grafiki na Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, którą ukończył z wyróżnieniem na specjalizacji Animacja. Mieszka, pracuje i tworzy w Warszawie. Jest autorem kilku krótkometrażowych filmów animowanych takich jak „Laska”, „Odlot”, „Koncert”, „Loop”, które zostały wyróżnione i nagrodzone na prestiżowych polskich i międzynarodowych festiwalach m.in. Annecy, Ottawa Animation Festival , Busho Film Festival czy Krakowski Festiwal Filmowy. Od kilku lat specjalizuje się w tworzeniu animacji niezależnej. Tworzy również na potrzeby produkcji kinowej i telewizyjnej.
Fraszka o braku komunikacji…
Piotr Baranowski (Pb). Interesuje się wszystkim co animowane. Obecnie odkrywa potencjał, drzemiący w bardzo prężnie rozwijającej się branży gier komputerowych.
Fraszka o miłości…
Łukasz Pallado. Absolwent Studium Reklamy oraz Studiów Magisterskich w Instytucie Sztuki na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego (Magister Sztuki; specjalizacja – projektowanie graficzne). Główne obszary działania to rysunek, malarstwo, rzeźba, street art, projektowanie graficzne, multimedia oraz film. Uczestnik wystaw zbiorowych i indywidualnych. Założyciel Galerii Negatyw w Katowicach. Organizator i kurator wystaw. Z zamiłowania copywriter.
Fraszka o strachu…
Konrad Ożgo – kochanek Aleksandry Filipowicz, z którą tworzą fantastyczne duo filmowe. Tym razem solo, ale dalej się kochają.
Fraszka o politykach…
Monika Kuczyniecka urodziła się w 1982 roku w Bydgoszczy. Jest absolwentką ASP w Poznaniu (aktualnie UAP Poznań ). Realizuje teledyski plastelinowe (Czesław Śpiewa, Dagadana, Renata Przemyk, Voo Voo, Bajzel), krótkie formy animowane. Uprawia szeroko rozumiany plasticine design, a od czasu do czasu prowadzi autorskie warsztaty animacji plastelinowej.
Fraszka o rybce…
Kornii Tsoi. Absolwent Akademii Budownictwa na Ukrainie oraz Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (grafika komputerowa). Zajmuje się animacją i projektowaniem. Jest zainteresowany tworzeniem gier dla VR. Jego hobby to tworzenie krótkich filmów dla dzieci. Pracuje również jako ilustrator książek dla dzieci i projektant przestrzeń 3D dla VR.
Fraszka o rytmie…
Jakub Rybak urodził się 1997 roku. Ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Sztuk Pięknych w Opolu na specjalizacji „techniki scenograficzne”. Obecnie student Wydziału Sztuki Uniwersytetu Opolskiego.
Fraszka o ssaku, rybie i ptaku…
Bartek Zarzycki urodził się w Szczytnie, w Polsce. Jest studentem Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Współpracuje z festiwalem Animator oraz festiwalem Ale Kino, który odbywa się w Poznaniu. Odbył staż w Poznańskim Studiu Filmów Animowanych oraz Mosaic Motion w Londynie. Jego zainteresowania obejmują sztukę uliczną, ceramiczną i film.
Zaprezentowanych zostanie 9 filmów o łącznym czasie trwania 52′. Przed nimi pokaz filmu animowanego „Chrońmy drzewa zanim będzie za późno” (2018) przygotowanego przez Klub Gaja.
Projekt duetu Pauliny Czerek (Beniovska) i Krystiana Grzywacza, który pachnie paradokumentalizmem. Stworzone specjalnie pod przestrzeń planetarium słuchowidowisko jest mieszaniną motywów kultury popularnej z wizjami bardziej zakurzonymi, która przyciąga skojarzenie bliskiego spotkania z kosmoludkiem. Animacja powstała w programie symulującym właściwości fizyczne istoty przebywającej w ziemskim środowisku, towarzysząca temu muzyka jest połączeniem nagrań terenowych z dźwiękami generowanymi w otchłani komputera osobistego.
Krystian Grzywacz, urodzony w 1994 r., absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Obecnie student Wrocławskiej ASP. Członek kolektywu Gnojki, zajmuje się sztuką wideo, animacją, VR i rzeźbą. Laureat 3. konkursu Najlepszych Dyplomów Sztuki Mediów WroArt Center 2017. Jego prace pokazywane były w kraju oraz poza jego granicami.
Tytuł odwołuje się do tradycji numerowania kolejnych grafik z oryginalnej matrycy jak również wskazuje na sekwencję 25 faz ruchu, przygotowanej z myślą o krótkiej, abstrakcyjnej animacji. Kolejne rysunki, z pozoru podobne do siebie niczym kopie tego samego wzoru, w rzeczywistości różnią się drobnymi detalami. Ich sens i potencjał ujawnia się dopiero w ruchu. Każdy rysunek składa się z ogromnej ilości mikro-akcji. Ich nagromadzenie pozwala oglądać film niejako „w głąb” w poszukiwaniu zanimowanych detali wpisanych w nowe kompozycje. Zapętlona sekwencja, która trwa zaledwie 1 sekundę, rozciąga się do dowolnej długości, uzależnionej od percepcji widza.
Ścieżka dźwiękowa jest połączeniem nagrań field-recording (pochodzących w większości z domowej audiosfery autorów) z muzyką elektroniczną, graną na analogowych syntezatorachSynthi AKS.
Aga Jarząb (ur.1977) – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, dyplom w Pracowni Intermedialnej Wydziału Grafiki. Jest stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w programie „Młoda Polska”. Dwa jej filmy z cyklu „Siostry z domu Jarząb” znajdują się na antologii „Akcja – animacja” wydanej przez NiNA (teraz FiNA). Jej prace z cyklu „Zrób coś ze sobą dziewczyno” znajdują się w kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Sztuki Mediów macierzystej uczelni. Zajmuje się eksperymentalnym filmem animowanym oraz sztuką na pograniczu filmu i instalacji.
Maciek Bączyk (ur. 1977) – mieszka i pracuje we Wrocławiu. Zajmuje się dźwiękiem i obrazem, zarówno w praktyce jak i w teorii. Nagrywa płyty i koncertuje od 1999 roku z zespołami: AGD, Robotobibok, Małe Instrumenty, a obecnie Pin Park i Kristen. Równolegle do aktywności muzycznej rozwija działania w obszarze sztuk audiowizualnych. W 2006 roku wystawą „Niewidzialna mapa Wrocławia” debiutował w BWA Wrocław, galeria Awangarda. Rozwija projekty w obszarze wielu mediów i na ich przecięciu: malarstwo, film eksperymentalny, instalacja, sound art. Preferuje tradycyjne, analogowe techniki pracy. Jest doktorantem w Katedrze Sztuki Mediów Wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych.
CTRL + C to animacja trójwymiarowa zrealizowana w programie Maxon Cinema4D. Zwielokrotnione kopie jednej uproszczonej formy zostały poddane specyficznemu porządkowi i rytmiczności kreując nowe kształty. Samo szukanie „powtarzalności” i porządku w tej realizacji inspirowane było zjawiskami społecznymi. Jednostki bojące się własnego indywidualizmu zaczynają nawzajem siebie kopiować. Cały ten proces pozornej harmonii, rytmu i estetyki powoduje coraz większy zanik podmiotowości i tożsamości jednostki a co za tym idzie powstaje jednolita, zlewająca się masa pełnej samotności.
Kamila Kasprzykowska, urodzona 22 grudnia 1994 roku w Płońsku. Absolwentka kierunku Grafika na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od drugiego roku na specjalności Grafika Warsztatowa w Pracowni Wklęsłodruku, od roku czwartego w Pracowni Grafiki Multimedialnej. Dyplom artystyczny z Animacji z wyróżnieniem zrealizowany został pod kierunkiem dr hab. Zdzisława Mackiewicza, prof. UMK oraz część uzupełniającą z Grafiki pod opieką dr hab. Marka Zajko, prof. UMK, który przez całą kadrę Zakładu Grafiki UMK został uznany „drugim dyplomem”.
Artystka multidyscyplinarna zajmującą się animacją dwu- jak i trójwymiarową – tworząc do niej samodzielnie własny podkład muzyczny – grafiką warsztatową (wklęsłodrukiem i linorytem), grafiką trójwymiarową, projektowaniem graficznym oraz malarstwem i rysunkiem.
Brała udział w ponad 20 międzynarodowych i krajowych wystawach zbiorowych, przeglądach i konkursach graficznych zdobywając nagrody i wyróżnienia: Nagroda Główna na Ogólnopolskim Biennale Malarstwa i Grafiki – Piękne Sztuki 2018; Wyróżnienie na Pomorskiej Grafice Roku 2017; Nagroda Specjalna Rektora ASP w Gdańsku na Pomorskiej Grafice Roku 2015. Jej animacje były prezentowane na kilku festiwalach i pokazach animacji w kraju i za granicą.
Desire to metaforyczna opowieść zawarta w eksperymentalnej formie, porusza motywy ukryte wewnątrz nas. Różniąc się od siebie jako ludzie, posiadamy wciąż podobne pobudki. Popędy, zachcianki i ambicje. Każdy z nas pragnie wspiąć się na wspaniały szczyt, gdzie ujawniona zostanie jego wybitność i wyróżnienie spośród bezimiennej masy. Jeżeli jednak każdy z nas tak bardzo pragnie być wyjątkowym, to czy ostatecznie nie czyni nas to identycznymi?
Małgorzata Seidel urodzona w 1996 roku mieszkanka Tychów, studentka III roku Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach na kierunku Projektowanie Graficzne. Głównym zakresem jej działalności jest animacja oraz ilustracja. Inspiruje się sztuką surrealizmu. Pasjonuje ją etnologia oraz psychologia. W domowym zaciszu ćwiczy yogę i pochłania filmy science-fiction.
Aleksandra Duda urodzona w 1995 roku w Pszczynie, absolwentka Liceum Plastycznego w Bielsku-Białej, obecnie studentka IV roku Projektowania Graficznego na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Jej zakres zainteresowań obejmuje ilustrację, animację oraz sztukę tatuażu. W sezonie letnim zamienia się w kitesurfera.
Film wykonany w technice poklatkowej, nitkami na wazelinie i szkle. Interesowało mnie wrażenie połączenia, związania wszystkich występujących w filmie części, a także oparcie treści filmu na właściwościach wynikających z jego formy. Bohaterem filmu jest fragmentarycznie pojawiająca się postać, która nierozerwalnie łączy się z przestrzenią oraz z różnego rodzaju przedmiotami. Wzajemne oddziaływanie tych wszystkich elementów tworzy układ zależności – zamknięty cykl powiązanych ze sobą zdarzeń.
Natalia Spychała – absolwentka Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi na kierunku film animowany i efekty specjalne. Autorka animowanych filmów krótkometrażowych, od wielu lat zaangażowana w promowanie animacji wśród najmłodszych oraz amatorów. Prowadziła liczne zajęcia dla dzieci i młodzieży, jak i warsztaty animacji poklatkowej w założonej przez siebie Fabryce Animacji FAN (wcześniej jako Fabryka Form Fszelakich) w Łodzi.
Pomroka jest abstrakcyjną – ulotną próbą interpretacji ciemności. Ciemności, która nie jest ani zła, ani niebezpieczna. Zaprasza i otula, tych, którzy zechcą się w niej odnaleźć. Pomroka to eksperyment, badający synergię pomiędzy obrazem a dźwiękiem. Próbą przedstawienia ciemności, za pomocą środków paradoksalnie do niej przeciwstawnych – światła i obrazu. Pomroka w pierwszej odsłonie była wyłącznie audiowizualnym performensem wykorzystującym materiały generatywne i techniki manipulacji obrazem w czasie rzeczywistym. W takiej formie została zaprezentowana na kilku festiwalach audiowizualnych w kraju i za granicą – odtwarzana i animowana w czasie rzeczywistym. W późniejszym czasie została uwieczniona w trwałej, nieperformatywnej wersji. Nagrana i zapisana bez żadnej postprodukcji. Taka jaka jest. Za muzykę do projektu odpowiadał Sergiusz Tarasiewicz.
Michał Przyszlak, urodzony w 1992 roku w Opolu. Absolwent Państwowego Liceum Plastycznego im. Jana Cybisa. W 2018 roku ukończył Wydział Sztuki Uniwersytetu Opolskiego (specjalizacja Projektowanie Graficzne i Nowe Media). Dwukrotny stypendysta programu Erasmus (Hochschule Trier – Niemcy 2015/16 i 2017/18). Laureat Stypendium Rektora UO (2014-2018). Na co dzień zajmuje się działaniami z zakresu nowych mediów, w tym VJingiem, instalacją multimedialną, animacją eksperymentalną i fotografią. Autor i współtwórca wielu projektów multimedialnych prezentowanych w kraju i za granicą m.in. w Niemczech, Holandii, Włoszech czy Luksemburgu. Eksperymentujący z formą i środkami wyrazu, stale poszukuje nowych inspiracji i możliwości do rozwoju. Szczególnie zainteresowany odkrywaniem więzi pomiędzy obrazem a dźwiękiem. Jako VJ tworzył oprawy wizualne koncertów dla takich artystów jak m.in. Lao Che, Piotr Bejnar, Essex, Jarecki, czy Body Package. Od lat aktywnie zaangażowany w kulturalne działania Stowarzyszenia Opolskie Lamy. Obecnie wiceprezes Noiz Foundation, gdzie jako jeden z organizatorów tworzy Nokta Festival – w mieście, z którym wiąże swoją przyszłość.
Tomasz Pułka jest jednym z najwybitniejszych poetów młodego pokolenia w Polsce. Nowatorskie podejście do sztuki tworzenia tekstu, rytmika jego utworów a także swoisty literacki „glitch” zainspirowały powstanie filmu. Wizualizacja słów wiersza Tomasza Pułki w formie typografi w ruchu zostały stworzone następująco: twórcy skonstruowali piramidę holograficzną, aby umieścić animację słów w przestrzeni. Postprodukcja nagranego hologramu polegała na zagubieniu się przestrzeni właściwej i wyczuwalnej przez widza- dzięki temu zabiegowi zsynchronizowano wrażeniowość wywołaną zarówno tekstem „Live Set” jak i plastykę narracji samego poety.
Małgorzata Pawińska – artystka wizualna, fotografka. Obecnie studentka ostatniego roku studiów magisterskich kierunku Projektowania Graficznego specjalizująca się w sztuce nowych mediów na katowickim ASP. Kierunkiem jej działań jest budowanie kompleksowego obrazu wizualnego obejmującego koncept, działanie filmowe, montaż, postprodukcję, animację oraz autorskie techniki przetwarzania obrazu związane między innymi z nurtem glitch artu. Na równi z tworzeniem ruchomego obrazu stawia fotografię, w którą zazwyczaj mocno ingeruje. W jej działalności dominuje współpraca z muzykami.
Kacper Mutke. Dyplom licencjacki zrealizował w 2017 roku w Pracowni Działań Multimedialnych, na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Obszary jego działań to szeroko pojęty eksperyment wizualny, kreatywne programowanie, sztuka generatywna, instalacje multimedialne, animacja, malarstwo, VJ’ing. Współtworzy kolektyw artystyczny tajny_projekt. Swoje prace prezentował na festiwalach i wystawach w Polsce i za granicą m.in. na: free_art_-_glitch, /’fu:bar/ (Chorwacja), INTRO Festival, OFF Festival, Tauron Nowa Muzyka, Industriada, Brand New Music : Soundscape, Dom Letnich Obyczajów, Noc Muzeów, TEDxKazimierz, CineRAMAfest, Patchlab Festival (Polska). Obecnie na drugim roku studiów magisterskich na ASP w Katowicach, w Pracowni Działań Multimedialnych. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2018.
Ta praca jest dwuosobowym dziennikiem i obejmuje prawie sześć lat. Jedna osoba dostarczała codziennie opakowanie po papierosach wypalonych przez siebie tego dnia a druga oblepiała je gotową „materią graficzno – malarską” czyli papierowymi pamiątkami – odpadami codziennego życia. Film dedykowany pamięci Marka Serafińskiego, znakomitego twórcy i producenta polskiej animacji.
Małgorzata Bosek-Serafińska – absolwentka malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w 1995 ukończyła kurs animacji w Studio Miniatur Filmowych w Warszawie. Przez kilka lat godziła pracę najemnego animatora z własną twórczością plastyczną. Te dwie ścieżki spotkały się w jej debiucie filmowym „Dokumanimo”. W 2009 roku założyła studio filmowe ANIMASO. Od roku 2017 prowadzi Serafiński Studio. Jest autorką takich filmów jak „Wyspa Gibonów” i „Dwa żywioły”, a także producentką „Do serca Twego” Ewy Borysewicz, „Się zjada” Edyty Adamczak, „Janka” Adeli Kaczmarek-Serafińskiej.
Animacja Wahadło jest opowieścią o ludzkiej pamięci i złudzeniu jakie powstaje z jej przyczyny. Owe złudzenie polega na tym, że ludziom towarzyszy przekonanie, że każdego dnia wstaje słońce i robi się noc dokładnie tak samo jak dnia poprzedniego. Podobnie dzieje się w mechanice Wahadła, odchyla się ono w jedną stronę, a następnie równoważy swoją energię poprzez ruch w stronę przeciwną, co sprawia, że ciągle wraca i się odsuwa z coraz to mniejszą siłą, aż kiedyś staje. Wahadło wzmacnia w nas złudzenie trwałości i powtarzalności, a przecież ani słońce, ani ziemia się nie cofają, a rytm dobowy bazuje na ruchu obrotowym, a nie wahadłowym. Inspiracją do animacji był list starszej Pani do jej rodziców, gdzie opowiadała o swoim życiu i o słońcu, które znowu dla niej wstało (animacja powstała w pracowni multimediów na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Opolskiego). W skrócie można powiedzieć, że mechanizm wahadła służący do wstawania słońca jest w gruncie rzeczy mechanizmem pamięciowym.
Mateusz Domeradzki. Urodzony w Opolu w 18.09.1990r. Jest absolwentem Liceum plastycznego w Opolu. W 2010 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Opolskim, ukończył kierunek Psychologia, a także studia na Wydziale Sztuki. Aktualnie pracuje w przychodni zdrowia psychicznego i na Uniwersytecie Opolskim.
