Ktoś może nie lubić głośnego przywitania nowego roku – to jest jego prawo do wyboru, nie wyzywaj ludzi, tylko dlatego, że nie lubią tego co ty, a mają ku temu mocne powody. Każdy może witać nowy rok tak, jak chce, na parkiecie, upić się jak co tydzień w potrzebie autodestrukcji, w pracy, w lesie, na ścieżkach biegowych, może nawet w ogóle nie witać - ot umowna data, świadomość, niektórzy nie mają potrzeby podkreślania przemijania oraz wiele innych powodów - uszanuj... nie zmuszaj... i z drugiej strony - nie zakazuj... to zadziała odwrotnie.

Pomyśl też o innych, nie tylko o swojej przyjemności. Same rozpryskujące na niebie fajerwerki, bez wybuchów, bez zawieszonego po ich wystrzale toksycznego dymu, cząsteczek chemikaliów - podrzędnie chińskich chemikaliów! - i pozostawianych na chodnikach części petard, byłyby do zaakceptowania, ale takich bezpiecznych i niehukowych jeszcze chyba nie wynaleziono... XXI wiek i świat nie widział? Rozumiem, że komuś może się to podobać, jako widowisko, mimo tego, że mało to widowiskowe, taka podrzędna zabawa, przewidywalna, gdyż rok w rok ogląda się to samo, jednakowo barwne fontanny, to nie są przemyślane świetlne pokazy, niektórzy dodają jeszcze jeden przymiotnik – atrakcyjne... Dla kogoś, kto widzi fajerwerki po raz pierwszy w życiu, z pewnością. Ale na tym kończą się plusy.

Atrakcją mogłyby być świetle pokazy multimedialne, laserowe, mapping na ścianach kamienic, teatr ognia, teatr gwiazd, taniec ognia, barwny pochód z zimnymi ogniami, bębny, nawet dzwony z wieży portiusowej mogłyby się odezwać w porywającej melodii. Wszystko, co jest niecodzienne, zjawiskowe, zaskakujące, co wprawia w nastrój świętowania.

Zróbmy coś dla rozwoju kultury świętowania Nowego Roku – zmieńmy postrzeganie tej, bądź co bądź ważnej dla wielu osób, nocy. Niech się zadzieje coś naprawdę atrakcyjnego, niespodziewanego, szalonego, co można by na długo zapamiętać, otwierając lekko nowe drzwi... a one nie skrzypią! i są pięknie artystycznie wyrzeźbione.