Tak jest. Za zainteresowaniem komarożernymi jerzykami powinna pójść edukacja o ptakach. Ornitolodzy z przyjemnością podejmą się tego zadania. Zamiast promowania sokolników z pokazami ptaków drapieżnych. Tak, aby mieszkańcy zyskali świadomość, co nam śpiewa pod oknem, czyli jakie ptaki żyją w mieście i jak one wpływają poważnie na poprawę jakości ekosystemu, tworzą bioróżnorodność wraz z owadami (w trawnikach jest ich mało, potrzeba zakładania łąk - pomagamy tym samym także sobie) i większymi zwierzętami żyjącymi pośród drzew, w pobliżu rzek.

Wiecie, że ptaki, które przeniosły się do miast, przystosowując się do życia miasta i jego odgłosów zaczęły wydawać odgłosy zbliżone do dźwięków jakie słyszą. A zamiast na drzewach czy w zaroślach, zakładają gniazda na budynkach, balkonach, parapetach, gzymsach - bo takie dostały warunki, zanim powstały bloki, były tu tereny zielone, zadrzewione, ptaki więc były tu pierwsze - co jest uciążliwe dla człowieka, ale taka jest cena postępującej urbanizacji. Zaburzyliśmy w ten sposób prawidłowe funkcjonowanie nie tylko ptaków, całej przyrody, w tym biocenozy rzek, bez których nie istniejemy.

Słyszy się już o agresji ptaków żyjących w miastach, a one tylko walczą z człowiekiem o przetrwanie, nie rozumieją przecież dlaczego zabiera się im przestrzeń do życia, chronią młode, szczególną agresję spotyka się u mew (atakują jedzenie na talerzach, nie boją się człowieka), a te potrafią już przenieść się zimą do innych miast poza wybrzeżem, wgłąb Polski. Oczywiście w poszukiwaniu pożywienia, zbierają odpadki wzdłuż rzek. Mówiłam już kiedyś, że dojdzie do takiej sytuacji, rozzłościmy ptaki, będą chciały nad ludźmi zapanować. Niektóre większe miasta mają z nich pożytek "zatrudniając" je do usuwania zanieczyszczeń, innymi słowy żywią się kuchennymi odpadkami, które człowiek wyrzuca nieodpowiedzialnie, dając im tę sposobność.