Jestem rowerzystą.

Jestem kierowcą samochodu.

Jestem motocyklistą.

Jestem pieszym.

Gdy jadę motocyklem mam kask (takie przepisy) i zawsze ubranie które chroni w razie upadku. Na drodze używam głowy, wiem że w razie wypadku nic mnie nie choni oprócz kasku i ubrania. Mam oczy dookoła głowy i myślę też za innych uczestników ruchu, nie ufam innym na drodze bo ich nie znam.

Gdy jadę samochodem jestem w klatce która może mnie ochronić, mam poduszki powietrzne, nie potrzebuję kasu i ubrania z ochraniaczami. Na drodze używam głowy, mam oczy dokoła niej i nie ufam innym na drodze bo i ch nie znam.

Gdy jadę rowerem mam kask i rękawiczki. Tylko to chroni mnie w razie upadku. Mam oczy dookoła głowy której uzywam intensywniej niż prowadząc inne pojazdy. Zdaje sobie sprawę że w starciu z samochodem lub choćby motocyklem nie mam szans. Nie ufam innym na drodze bo ich nie znam.

Gdy wysiadam z auta czy zsiadam z roweru, motocykla to jestem pieszym. Chodzę po chodnikach, ścieżkach i ulicach. nie mam nawet lekkiego kasku i rękawiczek które chronią przed obtarciami w czasie upadku. Na parkingach lub przejciach dla pieszych rozglądam się uważnie bo wiem że bywają nieostrożni kierowcy. Mam oczy dookoła głowy i jej używam.

Nieważne czym się poruszam po drodze, zawsze robię to ostrożnie i z uwagą na siebie i innych. A na tej drodze spotykam różnych ludzi: kierowców samochodów, autobusów i ciężarówek którzy są "panami na drodze", motocyklistów którzy czują się wyjątkowi bo nie siedzą w "puszkach", rowerzystów uważających że skoro mają pojazdy eko to mają większe prawa od innych, pieszych zamyśłonych i zapatrzonych w telefony lub z umysłem w innym świecie za pomocą słuchawek.

Nieważne czym się poruszamy, używajmy głowy bo to ją mamy, a bardzo łatwo ją stracić.