DLACZEGO RZOŃCA?

Bogdan Rzońca od wielu lat jako jedyny poseł działa – i to skutecznie, na rzecz środowiska osób niepełnosprawnych. W poprzedniej kadencji Sejmu zgłosił on ok. 1000 interpelacji, z których ok. 200 dotyczyła bezpośrednio osób zagrożonych wykluczeniem społecznym i ich problemów. W obecnej kadencji Sejmu, ów poseł – mimo wielu obowiązków, także udziela się na rzecz tych najsłabszych, skupiając się na działaniach zapewniającym takim osobom dostęp do pracy zarobkowej. Stąd m.in. jego interwencja ws. ustawy o zatrudnieniu wspomaganym, dzięki której będą mogły pracować – pod okiem trenera pracy, nawet te osoby niepełnosprawne ze znacznym stopniem, które dotknięte są niepełnosprawnością intelektualną. A więc głównie uczestnicy WTZ, których do pracy dopuści lekarz. Śledząc tegoroczne interpelacje Pana Posła Rzońcy można zauważyć, że z równie wielką troską podchodzi do polepszenia warunków funkcjonowania wszystkich innych podmiotów z rynku pracy zatrudniającego osoby niepełnosprawne w przyjaznych im warunkach pracy (Zakłady Aktywności Zawodowej, Zakłady Pracy Chronionej). Nadto – jako jedyny parlamentarzysta, zabiega o poprawę mobilności osób najsłabszych lobbując na rzecz wspierania ze środków publicznych zakupu odpowiednio oprzyrządowanych samochodów przez takie osoby czy ich opiekunów - vide sejmowy wykaz interpelacji i odpowiedzi nań. Obecnie p.poseł Rzońca kandyduje do Parlamentu Europejskiego, by tam – jak deklaruje, zgłosić akces m.in. do Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (EMPL), by działać w niej m.in. na rzecz wprowadzenia obligatoryjnego – we wszystkich krajach WE, obowiązku zapewniania niepełnosprawnym pracownikom przyjaznych warunków pracy, w tym m.in. opieki medyczno-rehabilitacyjnej oraz wsparcia leczenia i zakupu niezbędnego sprzętu ortopedycznego – jeśli zaistnieje takie zapotrzebowanie ze strony takich pracowników. Nadto Pan Poseł deklaruje podjęcie działań na rzecz utrzymania obecnych zasad wspierania zatrudniania osób niepełnosprawnych w ramach nowego rozporządzenia o wyłączeniach blokowych GBER (jeśli KE ponowiłaby swe wolno-rynkowe zakusy z 2014r. dot. ograniczenia wsparcia zatrudniania takich osób do wysokości 0,01 PKB danego kraju). Dzięki powyższym - jako Polska, będziemy mieć wpływ na tworzenie zasad finansowania niezbędnego wsparcia zatrudniania osób zagrożonych wykluczeniem społecznym oraz szansę wyeksportowania do całej Unii Europejskiej, polskiego modelu godzenia działalności komercyjno-konkurencyjnej z pełnieniem misji społecznej – na wzór polskich ZPChr (liczne zatrudnianie pracowników niepełnosprawnych we w pełni zintegrowanym środowisku pracy, gwarantującym w miarę szybką regenerację zdrowia i sił traconych przez te osoby podczas pracy). Uważamy, że taki model zatrudniania niepełnosprawnych jaki zapewniają ZPChr, winien być wiodącym na wspieranym rynku komercyjno-konkurencyjnym w całym świecie i dlatego należy je promować. Ufamy nadto, że p.p. Elżbieta Rafalska, Bogdan Rzońca i Jarosław Duda (b.szef BON) zostaną posłami do PE i tam będą wieść prym w ww. Komisji Zatrudnienia, i tym samym dobrze dbać o interesy zatrudnienia chronionego na w pełni konkurencyjnym rynku pracy. To nasza - niepełnosprawnych chcących pracować, wielka szansa na zmianę obecnego - liberalnego, podejścia do zatrudniania takich osób, których obecne władze Komisji Europejskiej i Parlamentu Europejskiego, chcą na siłę wtłoczyć w konkurencyjny rynek pracy, bez żadnych osłon.